Korkak

Tarihler 17 Nisan 2005 günlerden Beşiktaş. Kadıköy’de muhteşem bir oyun ve 10 kişiyle rakibimizi 4-3 yeniyorduk. O tarihten bu yana Kadıköy adeta kabusumuz ya da hocalarımızın korkusu oluyordu ve kazanamıyorduk.

Bu pazar maç saati yaklaşırken rakip takımda sağ bek’in sakatlığını öğreniyorduk. Bizim için güzel bir artıydı. rakip takımdan kimi beğeniyorsun dediklerinde hiç düşünmeden sağ bek ve sol bek diyordu futbol severler. aslında kimi beğeniyorsun demek kimi takımında görmek istersin ile eş değer bir soruydu. Sağ bekin yerine zamanında transfer döneminin bukalemunu alıyordu.

Maç başladığında bizim sol kanatlardan bukalemunun kanadının zorlanacağı, bol pozisyonlar bulacağımız falan bir sürü hikaye geçiyordu. Ama ne hikmetse hoca benimle aynı fikirde değildi. Aksine KORKUYOR, Kötü oynuyor ama belli bir tempoda ki Olcay’ı kesmeye gerek var mıydı? sakatlıktan yeni çıkan Sosa’yı kanada atmanın mantığı neydi? Korkak oyunu sahaya dizilişimize yansıyor ve gol için Töre ve Demba Ba dışında kimseden bir varyasyon gelmiyordu.

İlk yarı biterken rakip takımın baskısı bende de baskı yaptı. Kafamda kuruyorum Sosa çıkar, Olcay veya Ozzie girer. Tandem oynayan Franco girer Necip çıkar. 15 dakika kafamda maçı oynatıyorum. rakip takım zaten orta sahadan sakatlıktan oyuncu çıkarmış.Forvetleri taraftar ile atışmış oda çıkmayacak sahaya belli iken bizim hamleler yine 60. dakikayı bekler mi? Sorular sorular peşi sıra aklımdayken takımlar koridordan sahaya geliyor ama hiç bir hamle yok KORKAK hocamızdan. Derken rakip takımda sarı kafada sakatlanıyor ve 50. dakikada hamle şansı kalmıyordu. Bizim korkak ise tam 73. dakikada oda zoraki olan 2. değişikliğe imza atacaktı.

80. dakikada gelen son oyuncu değişikliğinden sonra 2 tane yüzde yüz gol pozisyonunu hoyratça harcadık. Ben takımın kaybettiğine inanmıyorum. Kaybeden burada bizi korkak oyuna muhtaç kılan hocamızdır. Kimsenin yerini oynama herkes kendi yerinde oynasın. Şapkadan tavşan çıkartma rakibine göre takım çıkart ve en önemlisi maç içinde hamlelerini son dakikalara kadar bekletme. Bu maçta rakibin 50. dakikada hamle şansı kalmamış ne gerek var 73. dakikaya kadar beklemeye? Şimdiye kadar 1 tane bile derbi kazanamamışsın rakibini şu halde yakalamışsın alacaksın 2 tane silahşörünü bitireceksin maçı. Unutma KORKAN asla KAHRAMAN olamaz.

Club Brugge maçında tribünde yanımdakilere söylediğimi yineliyorum. Bilic en azından yeni stadyumda başımızda 1 karşılaşmaya çıkmayı hak ediyor. Ama unutmamalı ki futbolda KORKAK’ların işi değil. Korkma cesur ol efsaneler arasına adını yazdır BİLİC. Yazımı noktalamadan Rıza ASLAN’ın bizim son 9 haftayı beklediğimiz gibi sonu beklemek şiiriyle noktalıyorum. YOLUN SONU ŞAMPİYONLUK SALDIR BEŞİKTAŞIM.

Sonu Beklemek

Geçen her gün
bir adım daha yaklaşırken sona
ve bu son
yaklaşılan her adımda
biraz daha büyürken
öylece
ve bu son yokmuşcasına
sonu beklemeye
onunla yaşamaya devam ediyorum.

Yakup Şenel / Beşiktaş Arena